Wytrzymałość połączeń klejonych uprawnienia budowlane

Połączenia klejone powinny pracować na ścinanie. Należy unikać takiego obciążenia konstrukcji klejonych, które powodowałoby wystąpienie sił rozciągających, momentów skręcających, a nawet dużych momentów zginających (program uprawnienia budowlane na komputer). Wytrzymałość na zginanie nie została jeszcze dokładnie zbadana, natomiast wytrzymałość na odrywanie jest bardzo mała w stosunku do wytrzymałości na ścinanie.

Wytrzymałość połączeń klejonych należy określać w oparciu o następujące zasady:
- wytrzymałość na ścinanie połączenia jest proporcjonalna do wielkości sklejanej powierzchni;
- wytrzymałość jednostkową ustala się na podstawie prób połączeń wykonanych w laboratorium lub w wytwórni konstrukcji lekkich na takich samych blachach, jakie zastosowano do konstrukcji (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Wartość wytrzymałości obliczeniowej ustala się, mnożąc wytrzymałość jednostkową przez współczynnik niejednorodności;
jeżeli producent podaje minimalną wytrzymałość kleju, określoną w jego laboratorium na próbkach standardowych, to jako wytrzymałość obliczeniową można przyjmować wartość równą 85% tej wytrzymałości;
- wytrzymałość jednostkową wyznacza się dla chwili pierwszego, dającego określić się, poślizgu.

Uzyskiwane wytrzymałości jednostkowe na ścinanie, przy zastosowaniu różnych technik klejenia, wahają się od 100 do 600 kG/cm2 (uprawnienia budowlane).
Badania laboratoryjne są prowadzone w warunkach znacznie lepszych niż występujące w wytwórniach konstrukcji lekkich. Ten fakt obniża średnią wartość zwiększając rozrzut własności mechanicznych z badanych prób.
Inne rodzaje połączeń stosowane są dość rzadko. Należą do nich: zaciskanie mechaniczne, spinanie, łączenie na blachowkręty itp. Są to z reguły złącza chronione patentami (program egzamin ustny).

W ostatnich latach duże możliwości przy wytwarzaniu elementów lekkich nabierają połączenia klejone z równoczesnym zgrzewaniem punktowym, dzięki eliminacji wielu wad każdej ze składowych metod łączenia. Złącza te są korzystne zwłaszcza w połączeniach poddanych obciążeniom zmęczeniowym (opinie o programie).

Połączenia nitowane

Połączenia nitowane, stosowane do niedawna w lekkich stalowych konstrukcjach budowlanych w nielicznych przypadkach, są dziś prawie nie używane. W przypadku konieczności zastosowania nitów w połączeniach tych konstrukcji należy wzorować się na rozwiązaniach znanych z budowy samolotów lub stosowanych w konstrukcjach aluminiowych. Nity powinny być zamykane na zimno (segregator aktów prawnych).

Połączenia na blachowkręty należy projektować według zasad podanych dla połączeń śrubowanych.
Połączenia na sztyfty (cienkie bolce) nabierają ostatnio większego znaczenia w lekkich konstrukcjach, zwłaszcza w przypadkach, w któiych do niedawna stosowano nity lub śruby. Szybkość wykonania i niezawodność połączenia są tego główną przyczyną. Takie połączenia należy projektować wzorując się na rozwiązaniach znanych z budowy maszyn.

Za pomocą przeróbki plastycznej na zimno można uzyskać:
a) gotowe elementy o małych przekrojach, których nie można otrzymać przy przeróbce plastycznej na gorąco,
b) czystą powierzchnię elementów potrzebną do nakładania powłoki antykorozyjnej,
c) podwyższenie własności wytrzymałościowych wskutek ulepszenia się stali.

Przy produkcji kształtowników cienkościennych wszystkie wymienione skutki zachodzą równocześnie. Największe znaczenie ma możliwość otrzymania małych przekrojów o dowolnych kształtach.

Spośród różnorodnych sposobów wykonywania elementów najczęściej stosowane jest zginanie. Do gięcia kształtowników wykorzystuje się następujące urządzenia:
a) ciągarki oczkowe lub rolkowe,
b) walcarki rolkowe nazywane także giętarkami,
c) krawędziarki zwane także maszynami do zaginania,
d) prasy do gięcia (promocja 3 w 1).
Ciągarka jest urządzeniem starszego typu. W ciągarce oczkowej profilowanie odbywa się drogą kolejnego przeciągania przez głowicę (oczko), w której zmienia się potrzebne oprzyrządowanie. Produkcja profilów prostych odbywa się w wyniku jednego przeciągnięcia taśmy wyjściowej. Produkcja profilów bardziej skomplikowanych wymaga kilku przeciągnięć taśmy.

Wówczas w głowicę ciągarki wbudowuje się jedną lub kilka rolek, które służą do stopniowego nadawania kształtu bez kolejnego przeciągania przez głowicę. Wbudowanie jednocześnie kilku rolek znacznie skraca czas profilowania. Uzyskuje się dzięki temu większą szybkość gięcia.