Zagłębienia głębokich studzien

Dla uniknięcia niespodziewanych wydarzeń w czasie zagłębiania dużych, głębokich studzien, niezależnie od badań gruntów potrzebnych do projektowania fundamentów, należy przeprowadzić wiercenia dodatkowe, mające na celu ujawnienie przeszkód, które mogą znaleźć się w gruncie. Jest to konieczne zwłaszcza przy wykonywaniu robót bez odpompowywania wody (program uprawnienia budowlane na komputer). Wiercenia badawcze w przypadku posadowienia na studniach należy wykonać przy każdym narożniku studni i jedno pośrodku.

Ze względu na materiał zastosowany do budowy płaszcza, studnie można podzielić na:
a) betonowe,
b) żelbetowe,
c) murowane z kamienia lub cegły,
d) stalowe,
e) drewniane.
Z uwagi na sposób zagłębiania studnie dzielimy na:
a) opuszczane na sucho z odpompowaniem wody,
b) opuszczane na mokro bez odpompowywania wody, metodą podwodnego czerpania gruntu.

Ze względu na konstrukcję studnie dzielimy na:
a) grubościenne, zazwyczaj opuszczane z lądu lub sztucznych wysepek,
b) z elementów prefabrykowanych,
c) cienkościenne lub pustakowe, opuszczane z rusztowań stałych albo pływających lub holowane drogą wodną na miejsce głębienia (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Liczba studzien pod budowlą zależna jest od wielkości budowli i od ciężaru przekazywanego przez studnie na grunt. Obrys budowli w planie nie powinien w zasadzie wychodzić poza obrys opuszczanych studni, gdyż zwieszające się poza studnią części konstrukcji musiałyby być specjalnie wykształcone wspornikowo. Budowle o niedużych wymiarach w rzucie poziomym (np. maszty, kominy fabryczne, wieże ciśnień itp.) zazwyczaj posadawia się na jednej studni. Jeżeli budowla jest większa, wówczas posadowienie jej na jednej studni może być niemożliwe lub nieopłacalne, przede wszystkim z uwagi na utrudnienia powstające przy zagłębianiu płaszczy zbyt dużych rozmiarów (uprawnienia budowlane).

Wielkość studzien

Większe budowle posadawia się więc na kilku studniach, zachowując odległości w świetle między nimi do 3,0 m i nie mniejsze niż 0,6 m. Zwiększenie odległości wymaga bowiem kosztownego przekrycia przestrzeni między studniami, natomiast zmniejszenie odległości może wywołać wzajemne przesunięcia się jednej studni ku drugiej. Jedynie w przypadku gdy studnie mają tworzyć ścianę ciągłą, odległości między nimi mogą być zmniejszone do kilkunastu centymetrów. Należy unikać projektowania jednej studni przy drugiej, bez odstępów, z uwagi na możliwość powstania trudnych do pokonania sił tarcia pomiędzy przylegającymi do siebie ścianami płaszczy. W przypadku gdy kształt budowli w planie jest wąski i długi (np. filar mostowy), wówczas studnie rozmieszcza się w jednym rzędzie. Jeżeli jednak budowla jest rozwinięta również w kierunku poprzecznym, to studnie rozmieszcza się w kilku rzędach (program egzamin ustny).

Pod budynkami studnie rozmieszcza się zwykle w narożach oraz na skrzyżowaniach ścian. W razie potrzeby na długości ścian daje się studnie pośrednie. Rozstaw oraz wielkość studzien dobiera się w zależności od przypadającego na nie obciążenia, przy czym studnie narożne i usytuowane pod skrzyżowaniami ścian bywają zwykle większe od studzien rozmieszczonych na długości ścian. Przykład rozmieszczenia studzien pod budynkiem przemysłowym (opinie o programie). Zastosowano tu trzy typy studzien pod narożnikami - studnie o przekroju kołowym większym, na długości ścian studnie o przekroju kołowym mniejszym, a na skrzyżowaniach ścian - studnie o przekroju eliptycznym. Należy dążyć do takiego rozmieszczenia studni pod budowlą, żeby wypadkowa wszystkich sił przekazywanych na każdą studnię przechodziła przez środek ciężkości przekroju tej studni.

Studnie opuszczane często stosuje się również przy budowie nabrzeży portowych, nadając im w rzucie poziomym najczęściej kształt kwadratowy lub prostokątny (segregator aktów prawnych). Przy większych wymiarach studni wnętrze ich dzielimy za pomocą ścian wewnętrznych na przedziały. Zazwyczaj pozostawiamy między studniami małe kilkunastocentymetrowe odstępy, które następnie wypełniamy na mokro betonem lub przekrywamy za pomocą pali o przekroju teowym z jednej lub dwóch stron nabrzeża (promocja 3 w 1). Studnie w nabrzeżu mogą być również rozstawione szerzej. Wówczas zabudowuje się odstępy między nimi, stosując ścianki szczelne, mury maskujące itp.