Zalety konstrukcji aluminiowych

Do większości konstrukcji budowlanych nadaje się stop PA4, o składzie AlMgSiMn, odznaczający się odpornością na korozję, wystarczającą wytrzymałością i niską ceną (program uprawnienia budowlane na komputer).
W budownictwie morskim może być jednak jeszcze lepszy stop PA3 (AlMg5MnCr), używany m. in. w budownictwie okrętowym do elementów średnio obciążonych (nadbudówki), jako odporny na działanie wody morskiej.

Główne zalety konstrukcji aluminiowych to ich lekkość oraz odporność na korozję. Mały ciężar konstrukcji pozwala na zmniejszenie sił napędowych do uruchamiania bram śluz czy suchych doków, do transportu elementów prefabrykowanych, ich stawiania i montażu (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
W zależności od obróbki wytrzymałość stopów AlMgMn waha się od 18 do 22 kG/mm2, a wydłużenie od 15 do 8%. Nie występuje w nich granica plastyczności, którą przyjmuje się umownie jako naprężenie, któremu odpowiada wydłużenie 0,2%. (Gdy moduł sprężystości wzdłużnej przyjąć równy 0,67 • 106 kG/cm2, to umowna granica sprężystości wyniesie 1340 kG/cm2). Rozszerzalność cieplna wynosi 24 • 10-6, czyli jest dwa razy wyższa niż stali (uprawnienia budowlane).
Duża odporność na korozję wpływa na zmniejszenie kosztów konserwacji budowli i na dłuższy okres amortyzacji. Pozwala również na stosowanie elementów cienkościennych.

Ujemną stroną stosowania aluminium jest jego wysoki koszt w stosunku do robocizny, znacznie wyższy niż stali. Przy projektowaniu konieczne jest baczne zwracanie uwagi na ugięcia i stateczność poszczególnych elementów (program egzamin ustny).
Ze względu na małe dotychczas wykorzystanie aluminium w budownictwie morskim, ograniczono się tu do kilku tylko informacji, odsyłając czytelnika do podręczników specjalnych.
Inne metale, jeżeli nie wchodzą w postaci domieszek w skład stali stopowych czy stopów aluminium, używane są w budownictwie morskim niemal wyłącznie tylko jako materiały uszczelniające, najczęściej w postaci blach.

Rodzaje blach

Miedź jest łatwo urabialna, odznacza się bardzo wysoką przewodnością elektryczną i cieplną, wysoką odpornością na wpływy atmosferyczne i łatwo tworzy stopy z innymi metalami (z cyną i in. - brązy, z cynkiem i in. - mosiądze) (opinie o programie).
W budownictwie morskim miedź używana jest niemal wyłącznie w postaci blach do uszczelnień spoin dylatacyjnych, np. suchych doków, pochylni półdokowych itp. Jako materiał kosztowny stosuje się ją tylko w konstrukcjach najpoważniejszych, gdy spoina znajduje się pod wysokim ciśnieniem wody, a graniczące z nią elementy wykonują w czasie eksploatacji obiektu względne ruchy.

Rodzaje blach produkowanych w kraju określa norma PN/H-92710. Blachy w postaci taśm o szerokości 0,3 m i arkuszy o szerokości 0,5 m produkuje się w grubościach 0,5-0,9 mm; arkusze zaś o szerokości 0,7 m i 1 m - w grubościach 1,0-1,5 mm. Długość arkuszy 0,6 do 2 m (segregator aktów prawnych).
Miedź narażona na działanie czynników atmosferycznych pokrywa się zwartą warstwą tlenków miedzi, tzw. patyną, która chroni materiał przed dalszą korozją. Blacha cynkowa również bywa używana do spoin dylatacyjnych, jakkolwiek jest pod wielu względami gorsza i słabsza od blachy miedzianej. Walcowana z cynku hutniczego zawiera do 1,5% domieszek ołowiu, żelaza lub kadmu. Produkuje się ją w arkuszach o grubości 0,1-6,0 mm, szerokości 650, 800 i 1000 mm i długości 1500-2500 mm.
Blacha cynkowa narażona na działanie czynników atmosferycznych pokrywa się warstewką tlenku cynkowego, który po kilku miesiącach przekształca się w zasadowy węglan cynkowy, tworząc warstwę ochronną zabezpieczającą materiał przed dalszą korozją. Roztwory kwaśne działają jednak na cynk niszcząco (promocja 3 w 1).

Kładąc blachę cynkową na świeży beton lub zaprawę należy odizolować ją od podłoża za pomocą papy (nie piaskowanej, nie zakwaszonej i pozbawionej fenoli). Nie należy też kłaść blachy cynkowej bezpośrednio na żużlobetonie lub innych materiałach zawierających siarkę. Unikać należy również bezpośredniego stykania się blachy cynkowej z miedzianą lub ze stalą (np. wkładkami żelbetu), gdyż sprzyja to powstaniu korozji elektrochemicznej.