Zalety żelbetu

Dalsze zalety żelbetu, to odporność na zmiany wilgotności oraz inne wpływy atmosferyczne. Dobre zachowanie się żelbetu pod wpływem wielu czynników zewnętrznych daje mu znaczną przewagę nad takimi materiałami, jak stal czy drewno. Najistotniejszą jest zbędność jakiejkolwiek konserwacji elementów betonowych lub żelbetowych. Zalety te spowodowały, że wiele elementów budowlanych, a nawet całych budowli wykonanych jest wyłącznie z żelbetu mimo to, że posiada on mniejszą wytrzymałość od innych materiałów konstrukcyjnych, jak np. stal (program uprawnienia budowlane na komputer).

Konstrukcje żelbetowe posiadają jednak wiele poważnych wad. Należy do nich:
a) znaczne zużycie drewna na deskowania, zmniejszone ostatnio dzięki stosowaniu prefabrykatów, które bardzo zwiększyły krotność zużycia form,
b) trudność wykonywania konstrukcji żelbetowej w czasie mrozów, gdyż wymaga ona wówczas dodatkowej pielęgnacji (ogrzewanie, dodatki chemiczne),
c) strata czasu, wynikająca ze stosunkowo długiego okresu dojrzewania betonu: okres ten jest obecnie coraz bardziej skracany przez stosowanie cementów szybkowiążących, naparzania, odpowietrzania i wibracji betonu (program uprawnienia budowlane na ANDROID),
d) niemożność sprawdzania poprawnego ułożenia zbrojenia, co pociąga za sobą konieczność zatrudnienia wysoko wykwalifikowanych robotników i majstrów,
e) wykonywanie betonu na miejscu budowy wymaga większego współczynnika bezpieczeństwa niż przy stali,
f) większy ciężar porównywalnych elementów konstrukcji żelbetowych w stosunku do stalowych czy drewnianych,
g) powstawanie rys, odspojeń, pęknięć itp.,
h) dobra przewodność dźwięku i ciepła, co zmusza do wykonywania specjalnych izolacji akustycznych i termicznych ścian i stropów żelbetowych w budynkach przeznaczonych na długotrwałe przebywanie ludzi,
i) wrażliwość betonu na wpływy chemiczne, utrudniająca stosowanie tego materiału w wielu zakładach chemicznych,
j) wielka trudność przeprowadzania jakichkolwiek zmian wykonanej budowli, co stanowi największą wadę ustrojów żelbetowych; również wzmacnianie konstrukcji żelbetowych jest niezwykle kłopotliwe, a materiał z rozebranej konstrukcji jest prawie bezużyteczny (uprawnienia budowlane).

Dane empiryczne

Znajomość zasadniczych cech mechanicznych, jak wytrzymałości i odkształcalności materiału jest - jak wiemy - podstawą do określenia stanu przydatności konstrukcji, czy jej elementu, do założonego przeznaczenia. Dotyczy to zarówno betonu, jak i stali.

W obecnym stanie wiedzy znane są trzy różne podejścia do określenia własności mechanicznych betonu (program egzamin ustny).
Pierwsze bazuje na danych doświadczalnych. Drogą różnego rodzaju prób zwolennicy tego podejścia starają się wykryć prawidłowości wiążące poszczególne właściwości mechaniczne betonu. Jest to droga bardzo żmudna z uwagi na złożoną budowę betonu.
Drugim - krańcowo przeciwnym poglądem jest usiłowanie stworzenia modelu abstrakcyjnego ciała o właściwościach odpowiadających właściwościom betonu. Właściwości tego rodzaju modelu, oczywiście w pewnych przybliżeniach, odtwarzają właściwości betonu (opinie o programie). Pierwszym przybliżeniem jest przyjęcie modelu ciała stałego, jednolitego i nieściśliwego, występującego w nauce mechaniki teoretycznej. W drugim przybliżeniu jest to ciało stałe, jednorodne i sprężyste, stosowane w teorii sprężystości.

Dalsze przybliżenia uwzględniają anizotropię i plastyczność betonu. Określając dla poszczególnych ciał stosunki pomiędzy właściwościami mechanicznymi, dochodzi się do wzorów określających te stosunki dla betonu (segregator aktów prawnych).
Trzecie podejście, któremu hołduje większość techników jest podejściem pośrednim.

Dane empiryczne porządkuje się wg reguł matematycznych, by ująć nimi właściwości ciała rzeczywistego. Celem jest doprowadzenie do takiego stanu, by jeden prosty pomiar pozwalał na określenie wszystkich właściwości. Wyrazem tego podejścia jest szukanie współzależności między Rw betonu drogą prób na ściskanie, a jego innymi właściwościami (promocja 3 w 1).