Zaprawa cementowa

Przy warstwie ochronnej z płyt betonowych zbrojonych czy zwykłych lub klinkieru (zamiast klinkieru może być użyta cegła dobrze wypalona, odporna na wilgoć) warstwa zaprawy (jako warstwa wyrównująca pomiędzy izolacją i płytami lub klinkierem) powinna wynosić co najmniej 2,0 cm, ma ona bowiem zabezpieczyć przed wgniataniem płyt lub klinkieru do warstwy izolacyjnej. Spoiny między płytami lub klinkierem powinny być szczelnie wypełnione zaprawą cementową i na zewnętrznej powierzchni starannie wyrównane (program uprawnienia budowlane na komputer).

Można też spoiny wypełnić masą zalewową bitumiczną (pkt 10.4) po uprzednim zagruntowaniu. W ten sposób woda w znacznej mierze będzie spływać po zewnętrznej powierzchni warstwy ochronnej. Przy wypełnieniu spoin zaęrawą cementową należy podzielić warstwę ochronną szczelinami dylatacyjnymi, tworzą,c pola bokach 5-r-10 m (w zależności cd przewidywanych wahań temperatury). Utworzone ze spoin szczeliny dylatacyjne wypełnia się masą zalewową bitumiczną.
Zaprawa cementowa, zastosowana do ułożenia płyt lub klinkieru, powinna składać się z piasku o ziarnach okrągłych, nie większych niż 2 mm cementu marki 250 w ilości ok. 300 kg/m3.
Sposób układania warstwy ochronnej z płyt betonowych lub klinkieru (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Jeśli konieczne jest szybkie wykonanie robót, np. przy poprawkach na użytkowanych jezdniach mostowych itp., to na świeżo wykonanej izolacji na zimno układa się jedną warstwę cienkiej papy bez powłoki na zakładkę. Następnie układa się płyty betonowe lub klinkier na 2-centy- metrowej warstwie masy asfaltowej na zimno i po uprzednim zagruntowaniu zalewa się masą zalewową. Płyt betonowych lub klinkieru (jako przykrycia nawierzchni) nie należy układać na piasku, gdyż może on łatwo ulec wypłukaniu i wówczas płyty lub klinkier przechylają się i są wgniatane w izolację (uprawnienia budowlane).

Na powierzchniach krzywych i na krawędziach oraz narożach celowe jest zamiast płyt betonowych lub klinkieru zastosować warstwę betonu ułożoną na miejscu.
Prasowane płyty betonowe i klinkier oraz cegła powinny odpowiadać wymaganiom norm. Zbrojenie płyt powinno składać się z siatki o średnicy ok. 3 mm, a prześwit oczek siatki powinien wynosić ok. 8 cm. Najczęściej używane wymiary płyt wynoszą 30 x 30 x 5 cm; używa się też płyt o boku 50 cm (program egzamin ustny).

Układanie warstwy izolacyjnej

Na gotową izolację nakłada się dwie warstwy papy bez powłoki w prostopadłych do siebie kierunkach, a następnie warstwę ochronną asfaltu lub mastyksu o grubości 2,5 cm, o składzie.
Układanie warstwy izolacyjnej z asfaltu jest celowe, gdy konieczne jest szybkie wykonanie. Warstwa ochronna z asfaltu może służyć jednocześnie jako posadzka, np. na tarasach (opinie o programie).
Warstwy ochronnej z asfaltu nie należy stosować na powierzchniach większych spadkach. Warstwa ochronna z asfaltu ma też tę zaletę, że sama w dużym stopniu stanowi izolację i to zarówno wodoszczelną, jak przed szkodliwymi wpływami chemicznymi. W tym ostatnim przypadku jednak składniki mineralne masy asfaltowej powinny być kwasoodporne (np. bazaltowe, andezytowe lub krzemionkowe) (segregator aktów prawnych).
W celu zabezpieczenia przed drganiami pod wpływem obciążeń ruchomych należy na warstwie ochronnej i izolacji wykonać dostatecznie grubą nadsypkę (balast). Poza tym nadsypka chroni izolację przed bezpośrednim działaniem obciążeń skupionych, rozkładając ich wpływ na większą powierzchnię.

W mostach kolejowych grubość nadsypki liczy się od górnej powierzchni warstwy ochronnej do górnej powierzchni podkładu (promocja 3 w 1). Nadsypki o grubości ok. 50 cm wykonuje się ze żwiru lub tłucznia (balastu używanego do nawierzchni). Przy nadsypkach grubszych dolna warstwa może być wykonana z mniej wartościowego materiału, lecz przepuszczalnego dla wody. Wskazane jest, aby wysokość nadsypki na mostach kolejowych wynosiła tyle, ile wynosi wysokość balastu na szlaku.