Zaprawa

Zaprawa, która osiągnęła przed zamarznięciem wytrzymałość Rzz 0,2 Rz, nie podlega w następstwie szkodliwym wpływom odwilży i przymrozków, podczas gdy zaprawa o mniejszym stopniu stwardnienia ulega po następujących kolejno odwilżach i przymrozkach osłabieniu na skutek naruszania sił wiążących przez rozsadzające działanie marznącej wody (program uprawnienia budowlane na komputer).

Zaprawa, która osiągnęła przed zamarznięciem wytrzymałość R., 0,2 Rz, nie ulega po odtajaniu szkodliwym odkształceniom, a dzięki temu mur na takiej zaprawie nie wymaga specjalnych wzmocnień konstrukcji usztywnień i stemplowań, jakie są konieczne przy metodzie zamrażania ze względu na brak wytrzymałości zaprawy (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Sprawą najistotniejszą przy stosowaniu metody zachowania ciepła jest wykonanie muru o możliwie najwyższej temperaturze i zabezpieczenie go w ten sposób, aby oddawanie ciepła odbywało się jak najpowolniej. Do tego celu prowadzą następujące środki:

1) ogrzewanie wody do zaprawy (uprawnienia budowlane);

2) izolacja cieplna i ogrzewanie pomieszczenia do przygotowania zaprawy;

3) przyspieszenie transportu zaprawy;

4) stosowanie pokryw i izolacji ciepłochronnej nosiłek, taczek oraz skrzyń do zaprawy itp.;

5) podgrzewanie piasku;

6) podgrzewanie cegły przy mrozach poniżej - 7° C;

7) stosowanie domieszek do zapraw przyspieszających wiązanie i twardnienie oraz zwiększających zapas ciepła, jak np. chlorek wapnia;

8) stosowanie osłon ciepłochronnych wykonanego muru, które powinny być układane możliwie najszczelniej;

9) ochrona miejsca pracy od śniegu i wiatru;

10) zagęszczenie stanowisk roboczych (odcinków), aby przez zmniejszenie okresu układania jednej warstwy cegieł skrócić czas jej bezpośredniego wystawienia na mróz i przyspieszyć ułożenie osłony ciepłochronnej; wskazane jest, aby na danym odcinku wykonywać w ciągu jednego dnia mur na wysokość całej kondygnacji (stąd wniosek, że nie można stosować przy murowaniu metody łańcuszkowej ani też trójkowej, lecz tylko dwójkową) (program egzamin ustny).

Wytrzymałość murów i zapraw

Wytrzymałość murów i zapraw oraz dopuszczalne naprężenia (opinie o programie).
Ponieważ przy słabych zaprawach (niecałkowicie stwardniałych) wytrzymałość muru zależy tylko od wytrzymałości cegły, przeto nie należy stosować do zimowych robót przy murach nośnych cegły klasy poniżej 75.
W zimowych robotach murowych nie należy używać zaprawy wapiennej, ponieważ mróz bardzo znacznie przedłuża okres jej twardnienia i poważnie obniża jej wytrzymałość, a niekiedy powoduje zupełny zanik sił wiążących, czego zewnętrznym objawem jest sypkość zaprawy.

Do robót murowych przewiduje się użycie wszystkich typowych rodzajów zapraw cementowych i cementowo-wapiennych.
Naprężenia dopuszczalne w murze przyjmuje się na podstawie zaleceń.

Dla murów z cegieł klas 80, 100, 120, 150 o przekroju większym od 0.3 m przy typowych zaprawach i uwzględnieniu tylko obciążeń podstawowych.

Wspomniany procent wytrzymałości, jaki osiąga zaprawa w stosunku do llz, twardniejąc przez określony czas od wykonania w wiadomej temperaturze (segregator aktów prawnych).

Obliczenia kaloryczne przy metodzie zachowania ciepła pozwalają ustalić, w ciągu jakiego czasu i przy jakiej średniej temperaturze własnej zaprawa będzie twardniała do chwili zamarznięcia.
Jeżeli był zastosowany chlorek wapnia, to procent ten zwiększa się mnożąc przez odpowiedni współczynnik, który można przyjąć z tablicy podanej w tomie I Budownictwa ogólnego lub też na podstawie przeprowadzonych badań z określonym cementem i zaprawą (promocja 3 w 1).

Obniżenie temperatury zamarzania spowodowanego domieszką chlorku wapnia oraz zwiększenia czasu twardnienia zaprawy do chwili zamarznięcia nie bierze się pod uwagę w obliczeniu, uzyskując przez to dodatkowy zapas bezpieczeństwa. W podobny sposób postępuje się w obliczeniach przy innych domieszkach użytych w zamian chlorku wapnia, jak kwas solny, sól kuchenna itp.