Złącza wrębowe

Złącza wrębowe wymagają dokładnego wytrasowania wrębów, gniazd, czopów itp. elementów. Osłabiają one element (zmniejszone przekroje elementu), muszą zatem być wykonane starannie i za pomocą ostrych narzędzi, aby powierzchnie łączonych elementów ściśle do siebie przylegały (program uprawnienia budowlane na komputer).

Niedokładność obróbki ułatwia dostawanie się wilgoci do złącza, co powoduje miejscową korozję drewna, zmniejszającą wytrzymałość złącza. Po wykonaniu wrębów złącze powinno się złożyć i spasować. W złożonym złączu wykonuje się otwory na śruby lub kołki wzmacniające złącze.
Do wzmocnienia złączy używa się również klamer, wykonanych z gładkiej stali zbrojeniowej o 12-16 mm.

Długość ramienia klamry powinna wynosić 6-7 średnic pręta, z którego jest wykonana klamra (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Długość ostrza nie powinna przekraczać 2 średnic, ponieważ długie ostrze rozszczepia drewno. Najmniejsza odległość wbitej klamry od krawędzi elementu nie powinna być mniejsza od 1/3 grubości elementu.
Najczęściej obecnie stosowane są złącza na gwoździe i pierścienie.
Wykonanie złącza gwoździowanego rozpoczyna się od rozry- sowania rozmieszczenia gwoździ. Jeżeli wykonuje się całą serię dźwigarów łączonych na gwoździe, dla poszczególnych złączy przygotowuje się z tektury, z tworzywa sztucznego lub z twardej płyty pilśniowej wzornik (szablon) rozmieszczenia gwoździ. Wzornik kładzie się w miejscu złącza i w otwory wbija lekko gwoździe, które dobija się po zdjęciu wzornika (uprawnienia budowlane).

W elementy z drewna iglastego gwoździe średnicy mniejszej od 6 mm wbija się bezpośrednio. Przed wbiciem grubszych gwoździ w drewno iglaste lub dowolnych gwoździ w drewno twarde trzeba wywiercić otwory o średnicy 0,95 średnicy gwoździa. Wbijanie jest lepsze, gdyż gwóźdź wchodząc zagęszcza włókna wzmacniając złącze, zaś przy wierceniu otworów, włókna są przerywane, co osłabia złącze. W czasie wykonywania złącza trzeba przestrzegać zasady, aby element cieńszy przybijać do grubszego. Należy unikać zaginania końców gwoździ.
Złącza na pierścienie wykonuje się w ten sposób, że najpierw wierci się otwór na śrubę wzmacniającą złącze (program egzamin ustny).

Następnie między łączone elementy wstawia się pierścień, wkłada śrubę w otwór i przez dokręcenie nakrętki śruby pierścień wciska się w drewno. Pierścień zębaty, może nierówno wcisnąć się w łączone elementy, gdy w jednym z nich natrafi np. na sęk. Dlatego lepsze są pierścienie z przeponą, która zmusza do równego wbicia się w drewno.
Odmianą złączy na łączniki metalowe są złącza na skowy. Łączy się nimi elementy przecięte na styk. Wystarczy nałożyć skowę, dosunąć łączone elementy i przybić skowę gwoździami, by otrzymać mocne i sztywne połączenie, bez osłabiania łączonych elementów.

Złącza klejone

Zarówno wręby, jak i łączniki osłabiają łączone elementy. Wady tej nie mają złącza klejone. Te ostatnie można wykonywać jednak tylko w specjalnych zakładach wyposażonych w prasy lub ściski, którymi wywiera się odpowiedni nacisk na elementy klejone. Twardnienie kleju następuje na skutek wysychania rozpuszczalnika lub wskutek reakcji chemicznych zachodzących w kleju. Wysychanie lub twardnienie kleju trwa kilkanaście, a nawet kilkadziesiąt godzin; powinno odbywać się w temperaturze 15-ł-20°C. Podnosząc temperaturę można skrócić twardnienie do kilkunastu minut (opinie o programie). Konieczne jest utrzymywanie przez cały czas suszenia i twardnienia stałej temperatury wilgotności drewna, aby nie wywołać jego skurczu lub pęcznienia. Elementy klei się stroną dordzeniową do odrdzeniowej.

Do klejenia konstrukcji budowlanych używa się klejów odpornych na zawilgocenie i zagrzybienie.
Najprostszy jest klej kazeinowy z dodatkiem cementu 400, który uodparnia klej na wpływy zewnętrzne. Lepsze są kleje z żywic syntetycznych. Twardnieją one długo w zwykłej temperaturze, ale podgrzane do 120-150°C wiążą w czasie 6-4-60 minut. Wykonanie złącza klejonego obejmuje dopasowanie klejonych powierzchni, posmarowanie ich klejem, złożenie i ściśnięcie (segregator aktów prawnych).

Konieczne jest bardzo staranne dopasowanie stykających się powierzchni, aby warstwa kleju nie była grubsza od 0,1 mm. W razie większej grubości tworzą się grudki kleju, które nie łączą drewna, a jednocześnie osłabiają złącze. Klejone elementy, oprócz dopasowania stykających się powierzchni, wymagają wypełnienia otworów po sękach, przycięcia na potrzebną długość i przygotowania złączy czołowych, które są prostopadłe w elementach ściskanych, zukosowane zaś w elementach rozciąganych.

Na tak przygotowane elementy nanosi się klej
pędzlem, elementy składa się i zbija gwoździami montażowymi, po czym ściska się je w prasie lub przez założenie ścisków (promocja 3 w 1). Kleje są sprzedawane z instrukcją fabryczną określającą sposób przechowywania, przygotowania i użycia. Podane w instrukcji przepisy należy ściśle przestrzegać, aby złącze uzyskało wymaganą wytrzymałość.