Zmniejszenie wachlarza

Zmniejszenie wachlarza powodującego tak poważne straty terenu można uzyskać przez zmniejszenie układu przestrzennego planu generalnego. Przypadki, gdy układ zaproponowany przez technologa nie byłby w kolizji z wymaganiami architektonicznymi, należą do rzadkości (program uprawnienia budowlane na komputer).
Praktyka wykazuje, że jeżeli projekt technologiczny nie jest zbyt daleko zaawansowany, technolog chętnie godzi się na te zmiany, pod warunkiem, że nie stoją one w jaskrawej sprzeczności z procesem technologicznym.

Dwa warianty rozwiązania planu generalnego huty szkła taflowego. Pierwszy (wykonany na podstawie założeń technologicznych), w którym oś założenia szła prostopadle do drogi, i drugi (wykonany przez architektów), gdzie oś została obrócona o 90°. Otrzymano przy tym na zakończeniu osi dominantę wysokiej bryły zestawialni (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Wariant, zaproponowany przez architektów, został przez technologów przyjęty bardzo chętnie, gdyż dał lepsze rozwiązanie nie tylko architektoniczne, lecz i technologiczne.

Przytoczony przykład wskazuje na to, że logiczne uporządkowanie planu generalnego nie może powodować trudności technologicznych (uprawnienia budowlane).
Kompozycję planu generalnego rozpoczyna się od ustalenia elementów najbardziej ogólnych, przechodząc stopniowo do szczegółów. Punktami węzłowymi w kompozycji planu generalnego są: plac przed wejściowy oraz plac centralny wewnątrz zakładu, połączone ze sobą magistralą komunikacyjną.

Na placu przed wejściowym przewidzieć należy miejsce na postój samochodów. Z placu przed wejściowego, poprzez bramę i portiernię wchodzimy na główną magistralę komunikacyjną. W dzielnicy przemysłowej plac przed wejściowy powinien być w skali dzielnicy, a więc większy, wspólny dla kilku zakładów, obudowany budynkami administracyjnymi, wspólną stołówką, sklepami itp. Do placu tego powinny dochodzić linie komunikacji łączącej osiedle lub osiedla z zakładami, jak autobusy, trolejbusy lub tramwaje.

Wiele uwagi należy poświęcić również obudowie głównego placu centralnego wewnątrz zakładu. Znajduje się on zwykle w rejonie głównych budynków produkcyjnych. Architektura tego placu powinna być jak najbardziej jednolita, gabaryty możliwie wyrównane z wykorzystaniem elementów wysokościowych jako akcentów. Plac powinien być zazieleniony i zazwyczaj przeznacza się go na miejsce wypoczynkowe dla załogi w czasie przerwy obiadowej (program egzamin ustny).

Plac przed wejściowy

Plac przed wejściowy z placem wewnętrznym łączy główna magistrala komunikacyjna stanowiąca powiązanie architektoniczne obu placów. Jest to zwykle szeroka droga wjazdowa, jedno- lub dwujezdniowa, z chodnikami, obsadzona zielenią wysoką i niską. Należy dążyć do architektonicznego zamknięcia magistrali czy to w formie wieży, budynku lub przynajmniej wysokiej zieleni. W małych zakładach magistrala często przekształca się w plac wewnątrzzakładowy, gdyż na utworzenie odrębnego placu nie ma zwykle miejsca (opinie o programie).

Zarówno przy placu przed wejściowym, jak i przy placu wewnętrznym należy przewidzieć odpowiednie miejsce na umieszczenie elementów małej architektury w postaci: ławek, latarń, wodotrysków, rzeźb związanych tematycznie z zakładem oraz tablic przodowników pracy, jak również masztów.
Podobnie w sylwecie zakładu należy na punktach wysokościowych przewidzieć możliwość umieszczenia pewnych akcentów dekoracyjnych związanych z uroczystościami.
Ze względu na prostokątny kształt większości budynków przemysłowych, najodpowiedniejszym układem dróg i placów jest układ prostokątny, który daje ponadto najhardziej przejrzyste rozwiązanie (segregator aktów prawnych).
Warunek ten jest łatwy do spełnienia w terenie płaskim.

W terenie o silnej rzeźbie lub o większych różnicach poziomów zakładanie sztywnej siatki da rozwiązanie niewłaściwe, zarówno pod względem plastycznym, jak i ekonomicznym. Wykonywanie dużych wykopów czy nasypów wymaga wielkich nakładów inwestycyjnych, a w krajobrazie wprowadza element obcy, nie wiążący się z naturalnym układem terenu (promocja 3 w 1).