Zwiększenie powierzchni właściwej kruszywa

Według Murdocha powinno się stosować wskaźnik powierzchni (modyfikowany wskaźnikiem kanciastości) i w rzeczywistości wartości tego wskaźnika oparte są na wynikach doświadczalnych. Z drugiej strony Davey stwierdził, że dla tej samej całkowitej powierzchni właściwej kruszywa zapotrzebowanie na wodę i wytrzymałość na ściskanie betonu są te same dla bardzo szerokich granic uziarnienia kruszywa. Odnosi się to zarówno do kruszywa o uziarnieniu ciągłym, jak i nieciągłym, a w rzeczywistości trzy z czterech uziarnień i przytoczonych wg Davey’a są typu nieciągłego (program uprawnienia budowlane na komputer).

Zwiększenie powierzchni właściwej kruszywa przy stałym stosunku wodno-cementowym prowadzi do obniżenia wytrzymałości betonu, co pokazano np. wg Newmana i Teychenne’a. Przyczyny tego zjawiska nie są całkowicie wyjaśnione, lecz możliwe jest, że zmniejszenie gęstości pozornej betonu wynikające ze zwiększenia miał- kości kruszywa przyczynia się do obniżenia wytrzymałości (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Wydaje się więc, że powierzchnia kruszywa jest ważnym czynnikiem determinującym urabialność mieszanki, chociaż nie została dokładnie określona rola spełniana przez drobniejsze ziarna. Tak więc uziarnienie ma decydujące znaczenie przy projektowaniu mieszanki betonowej, lecz jego dokładna rola nie jest całkowicie określona zależnościami matematycznymi i zachowanie się tej na wpół ciekłej mieszaniny materiałów ziarnistych nie jest dotychczas całkowicie wyjaśnione (uprawnienia budowlane).

Obliczenie proporcji składników kruszywa

Na zakończenie należy podkreślić, że o Wiele ważniejsze niż projektowanie „dobrego” uziarnienia jest zapewnienie, aby uziarnienie było niezmienne; w przeciwnym razie występują zmiany urabialności, a ponieważ jest ona zwykle korygowana w betoniarce przez zmianę zawartości wody, uzyskuje się beton o zmiennej wytrzymałości (program egzamin ustny).

W punkcie 3.18 opisano, jak ważne jest stosowanie kruszywa o takim uziarnieniu, które pozwala uzyskać zadowalającą urabialność, jak i najmniejszą segregację. Ważności tego ostatniego wymagania nie można przeceniać; przy odpowiednio urabialnej mieszance, z której można otrzymać beton mocny i spełniający wymagania ekonomiczne, jeżeli wystąpi segregacja, powstanie produkt końcowy z rakami, słaby i nietrwały. Obliczenie proporcji składników kruszywa o różnych wymiarach zapewniające uzyskanie pożądanego uziarnienia wchodzi w zakres projektowania mieszanki (opinie o programie).

Tutaj omówione zostaną niektóre „dobre” krzywe uziarnienia. Należy jednak pamiętać, że w praktyce musi być stosowane kruszywo dostępne na miejscu lub w odległości ekonomicznie uzasadnionej, można wówczas na ogół otrzymać zadowalający beton przy prawidłowym postępowaniu i dostatecznej pielęgnacji. Krzywe przytaczane najczęściej jako podstawa do różnych porównań pochodzą z pracy. Zostały one przygotowane dla kruszywa o maksymalnym wymiarze 19,05 mm. Podobne krzywe dla kruszywa o maksymalnym wymiarze ziaren 9,52 mm opracowali McIntosh i Erntrov (segregator aktów prawnych).

Dla każdego maksymalnego wymiaru ziaren pokazano cztery krzywe, lecz wskutek obecności nadziarna i podziarna, a także ze względu na wahania wewnątrz każdej frakcji, krzywe stosowane w praktyce mogą raczej przebiegać w bliskim sąsiedztwie tych krzywych, niż pokrywać się z nimi dokładnie. Dlatego wygodniej jest posługiwać się obszarami uziarnienia i zaznaczono je na wszystkich wykresach. W niektórych wymaganiach technicznych podano raczej określone granice uziarnienia niż pojedyncze krzywe (promocja 3 w 1). Krzywa 1 przedstawia najgrubsze uziarnienie. Z kruszywa o takim uziarnieniu można otrzymać beton stosunkowo urabialny i dlatego może ono być zastosowane do mieszanek o niskim stosunku wodno-cementowym lub do mieszanek tłustych; trzeba się jednak upewnić, czy nie wystąpi segregacja kruszywa.