Co to jest strefa pożaru?

Strefa pożaru do ograniczenia przestrzeni budynku, obiektu budowlanego lub terenu, która jest wyodrębniona w celu ograniczenia się, i umożliwiania skutecznej ewakuacji oraz akcji. Strefy pożarowe są jednym z elementów zabezpieczających przed pożarową w innych obiektach (program TESTY UPRAWNIENIA BUDOWLANE - wersja na komputer).

Kluczowe jednostki strefy pożarowej

Strefa pożarowa jest wydzielona z innych części budynku ścianami, stropami lub innymi elementami budowlanymi, które mają dostępną funkcję ogniową (np. ściana ognioodporne, drzwi przeciwpożarowe).

Celem strefy pożarowej jest zapobieganie przedostawaniu się ognia, dymu i wysokiej temperatury poza jej granicami przez czas, co pozwala na wystąpienie skutków oraz minimalizację skutków.

W przepisach przeciwpożarowych określających przeznaczenie, kubatury oraz nazwy osób, które mogą być wykorzystywane w ramach zasięgu pożarowej, w zależności od przeznaczenia budynku (np. mieszkalny, przemysłowy, magazynowy) (segregator aktów prawnych).

Rodzaj i wielkość strefy pożarowej są odpowiednio powiązane z charakterem obiektu, np. w szkołach, szkołach czy halach przemysłowych inne wymagania dotyczące ich wydzielenia.

Przepisy dotyczące strefy pożarowej

W Polsce wymagania dotyczące stref pożarowych są określone w Rozporządzanie Ministra Infrastruktury w warunkach technicznych, w przypadku wystąpienia zagrożenia w ich lokalizacjach, Ustawie o ochronie przeciwpożarowej.

Dokładne wymagania dotyczące stref pożarowych, takie jak element ogniowy, elementy wydzielające czy sposób udostępniania obiektu na strefę, przekazywany od klasy odporności pożarowej budynku, jego wysokość, przeznaczenie oraz liczba użytkowników (program TESTY UPRAWNIENIA BUDOWLANE - aplikacja na telefon).

Przykłady zastosowania

W dużej wielorodzinnej strefie pożarowej można pozostawić oddzielne kondygnacje lub mieszkania. W obiektach przemysłowych mogą być hale produkcyjne lub magazyny, które są oddzielone od reszty ściany budynku o wysokiej wytrzymałości ogniowej. Podział na strefę pożarową jest niezależny dla bezpieczeństwa ludzi, jak i dla minimalizacji strat materialnych w razie wypadku.

Odporność ogniowa na materiały, elementy konstrukcyjne lub konstrukcje, które określają ich możliwości w zakresie działania funkcji w warunkach zastosowania przez czas. Zawiera ona skutki uboczne, takie jak temperatura, płomienie oraz inne czynniki destrukcyjne związane z pożarem (uprawnienia budowlane).

Odporność ogniowa określona w jednostkach czasu, takich jak 30, 60, 90, 120 minut (oznaczane jako EI30, EI60 itp.), i odnosi się do trzech struktur cech nośność (R) działanie elementu konstrukcyjnego do przenoszenia w warunkach bez awarii. Szczelność (E) możliwość sprawdzenia przedostawania się płomieni i gorących plików przez przegrodę. Izolacja termiczna (I) możliwość wyłączenia ogrzewania przez element główny, który zapobiega zapłonowi materiałów po przeciwnej stronie.

Nośność (R) odnosi się do elementów konstrukcyjnych, które są stosowane w warunkach oddziaływania przez czas, bez wpływu mechanicznej (np. zawalenia, zastosowanie). W praktyce oznacza to, że element końcowy został opracowany mimo działania temperaturowego i naprężonego termicznie.

Dla przykładu drzwi przeciwpożarowe o oznaczeniu EI60 wysokość szczelności ogniowej (E) oraz izolacyjność termiczna (I) przez co najmniej 60 minut. Odporność ogniowa ma znaczenie dla bezpieczeństwa pożarowego budynków, ponieważ pozwala na ewakuację ludzi i zmniejszenie ryzyka wystąpienia pożaru, a także więcej czasu na działanie ratownicze (program egzamin ustny).

Szczelność ogniowa

Szczelność ogniowa (E) odnosi się do elementów konstrukcyjnych, takich jak ściana, drzwi lub przegroda, do przedostawania się płomieni i gorących informacji przez jego zastosowanie przez okresy w warunkach.

Aby element spełniał wymogi szczelności nie może dojść do szczeliny szczelinowej lub szczelin, przez które ogień może przedostać się na drugą stronę. Nie może dochodzić do emisji gazów cieplarnianych po stronie przeciwnej do ognia. Drzwi przeciwpożarowe o oznaczeniu E60 szczelność ogniowa przez 60 minut. W tym czasie płomienie i gorące gazy nie przedostaną się na drugą stronę, co ograniczanie się następuje. Szczelność ogniowa sprawdza się w warunkach laboratoryjnych podczas testów, gdzie element jest poddawany działaniu dodatkowej mocy z określonymi normami. To kluczowy parametr, który zwiększa bezpieczeństwo użytkowników budynków w przypadku awarii (opinie o programie).

Ściana oddzielenia pożaru do elementu budowlanego w celu ograniczenia zasięgu ognia, dymu oraz wysokiej temperatury pomiędzy strefami pożarowymi w budynku. Jej wprowadzenie jest ograniczające skutki, co pozwala na skuteczną ewakuację ludzi, ochronę mienia oraz ułatwienie działań ratunkowych.

Odporność ogniowa

Odporność ogniowa musi spełniać wymagania określone w zakresie ogniowym, oznaczone jako REI (nośność, szczelność, izolacyjność). Minimalny wymagany czas trwania pożaru zależy od przepisów prawa i klasy pożarowej budynku (np. REI 120 oznacza 120 minut obciążenia). Wykonanie z materiałów niepalnych lub trudno zapalnych, takich jak beton, cegła, specjalne płyty ognioodporne. Musi być solidna i trwała, aby zapobiec zawaleniu się podczas wystąpienia. Wszelkie przejścia instalacyjne (np. rury, przewody) w ścianie muszą być odpowiednio zabezpieczone ognioodpornymi, aby uzyskać szczelność. Ściany oddzielenia pożarowego dotyczą budynku na strefę pożarową , ograniczając rozmiar i skutki uboczne. Należy również stosować pomiędzy następnymi budynkami lub w ich granicy.

Temperatura krytyczna zbrojenia do temperatury, przy której stal zbrojeniowa została zastosowana w konstrukcjach żelbetowych, śledząc swoją nośność i zdolność do przenoszenia w wielkości największego zasięgu konstrukcji. Jest to kluczowy parametr w zasilaczu ogniowym konstrukcji.

Wpływ wysokiej temperatury na stal wraz z dużą temperaturą, wytrzymałość na rozciąganie oraz moduł sprężystości stali zbrojeniowej maleją. Proces zaczyna się już w temperaturze około 200–300°C , a wpływ na nią obejmuje zakres 500–600°C (segregator na egzamin ustny - pytania i opracowane odpowiedzi).

Do temperatury, której stal zbrojeniowa zapewnia taką siłę osłabienia, że ​​zapewnia dostarczanie konstrukcji. Określenie określa ją jako temperaturę, przy której nośność zmniejsza się do około 60% wartości nominalnej. Dla najwyższej stali zbrojeniowej temperatura krytyczna wynosi od 500°C do 600°C, ale może mieć wpływ na rodzaj stali oraz specyfikacje konstrukcji.

Ochrona zbrojenia przed przegrzaniem

Ochrona zbrojenia przed przegrzaniem w konstrukcji konstrukcji żelbetowych zbrojenie jest umieszczone w obudowie otuliny betonowej, która opóźnia wzrost temperatury zbrojenia w trakcie. Grubość otuliny oraz rodzaj ataku, który występuje w czasie, po jakiejkolwiek zbrojenie osiąga temperaturę krytyczną.

Temperatura krytyczna zbrojenia jest istotnym elementem w analizie odporności ogniowej konstrukcji budowlanych. Projektanci uwzględniają ją podczas projektowania konstrukcji, aby zapewnić, że stal zbrojeniowa nie osiągnie temperatury krytycznej w czasie wymaganym przepisami (np. 60, 90 czy 120 minut odporności ogniowej). W trakcie projektowania przeprowadza się analizy, które pozwalają określić, jak szybko zbrojenie może osiągnąć temperaturę krytyczną. W niektórych przypadkach stosuje się dodatkowe zabezpieczenia, takie jak powłoki ogniochronne lub płyty gipsowe, aby wydłużyć czas do osiągnięcia temperatury krytycznej.

Dobór odpowiedniej klasy betonu

Dobór odpowiedniej klasy betonu wpływa na przewodnictwo cieplne i ochronę zbrojenia. Stal o wyższej wytrzymałości termicznej może lepiej spełniać wymagania odporności ogniowej. Otulina betonowa działa jako bariera termiczna, spowalniając wzrost temperatury zbrojenia. Im grubsza otulina, tym więcej czasu potrzeba, aby ciepło przeniknęło do stali. Czas, w którym konstrukcja musi zachować swoje właściwości (np. nośność), zależy od klasy odporności ogniowej budynku, określonej w przepisach. Klasy odporności ogniowej (np. R60, R90, R120) wskazują czas, przez jaki konstrukcja ma wytrzymać w warunkach pożaru. W trakcie projektowania przeprowadza się analizy, które pozwalają określić, jak szybko zbrojenie może osiągnąć temperaturę krytyczną. W niektórych przypadkach stosuje się dodatkowe zabezpieczenia, takie jak powłoki ogniochronne lub płyty gipsowe, aby wydłużyć czas do osiągnięcia temperatury krytycznej.